Gulliver Kaj La Armeo De Knabinoj - Рыбаченко Олег Павлович - Страница 13

  Kaj nudpiede, belaj knabinoj.

  Gulivero siblis:

  - Jen mia muzelo! Estos puno, estos puno!

  Ĉi tie tia agresema kaprico rezultis.

  Nu, kial ne preni ĝin kaj la knabinoj ne krias:

  Malica orko rampas super la rokoj,

  Batu lin per napalmo!

  Ne kompatu orkojn

  Mortigu ĉiujn bastardojn!

  Kiel disbati litcimojn -

  Brulu kiel blatoj!

  La vicgrafino knaris, palpebrumante siajn safirajn okulojn.

  - Jen eksterordinara ĉarmo!

  Gulivero ree palpebrumis al ŝi kaj pepis:

  - Estu lumo

  Mi ne estis en la ĉielo...

  Tagiĝo venos -

  Kaj kompreneble ni iros al la ĉielo!

  La vicgrafino ridis kaj rimarkis:

  - Jes, kompreneble, ni iru. Kaj ni venos denove!

  La knaba kapitano palpebrumis al sia kunulo kaj kantis:

  Mi irus al la ĉielo, mi irus al la ĉielo

  Jen mi estis, sed tie mi ne estis!

  Kaj la terminanta infano ĵetis mortigan forton kaj tre kompaktan pizon de morto al la orkmalamikoj.

  Ŝi flugis kaj rapidis, disĵetante malamikojn ĉiudirekten. Kaj la orkoj rulis la kapojn.

  La vicgrafino bojis:

  - Phasmagoria - la plej alta normo!

  Gulivero grumblis:

  - Estas prave! Donu la demokration al la infero kun la carismo!

  La knabino ridis kaj rimarkis:

  - La reĝo devas esti en la kapo, ne sur la trono!

  Kaj ŝiaj safiraj okuloj ekbrilis kiel steloj. Kaj ĝi montriĝis sufiĉe aminda.

  La knabo knaris:

  - Por nova, justa mondo!

  La vicgrafino rimarkis:

  Milito furiozas en la universo

  Kaj kiom vi povas suferi...

  Satano liberiĝis

  Kaj komencis mortigi furioze!

  Gulivero grumblis:

  - Jes, jes! Nur demando estas kiam? Ĉiam estis murdoj!

  La knabino kapjesis.

  "De la tempo de Kain, vi volas diri?

  La knabo respondis:

  - La unua murdo estis en homaj pensoj! Eĉ kiam Adamo ne estis kreita, sed nur lia spirito ekzistis!

  La vicgrafino ridetante demandis:

  - Ĉu vi pensas, ke la animo estis eterna?

  Gulivero vigle kapjesis kaj frapis sian infanecan, nudan piedon:

  - Plej verŝajne, ĝuste! Ĉiukaze, la Sinjoro Dio blovis en homon per sia spiro, kaj popolis lin per sia eterna, senmorta, ĉiam ekzistanta partiklo!

  La knabino ridetante kantis:

  Amu la Sinjoron per via animo

  Jesuo estu kun vi...

  Kaj se vi volas knabon al la ĉielo,

  Revu nur pri Kristo!